Reviews The Netherlands
Progwereld: The Great Beyond – Review (NL)
The Netherlands – The Great Beyond
Met het risico in herhalingen te vallen en van plagiaat te worden beschuldigd, wil ik graag een pakkend citaat van collega Dick van der Heijde uit zijn recensie van de voorganger van “Dit Grote Hiernamaals” als opening van deze recensie gebruiken:
“Boutrup is een buitengewoon kundige klavierridder die barst van de ervaring. Zo heeft de man al voor 200 stomme films de muziek gemaakt en tevens timmert hij hard aan de weg met de band Jeruda Music. Op zijn soloalbums gaat hij uit zijn dak in groovy instrumentale muziek die hij volstopt met veel dampende orgelpartijen. Dankzij een gedreven ritmesectie komt deze een beetje over als spacerock, maar in feite is de muziek dat niet, daarvoor staat Boutrup teveel met z’n voeten op aarde. Toch komt de term spacerock niet zo maar uit de lucht vallen. Je hoort namelijk veel herhalingen en weinig sfeerwisselingen. Tot zover het algemene plaatje.”
De laatste twee zinnetjes uit het citaat van Dick zijn vooral van toepassing op “The Great Beyond”. Bestond zijn voorganger nog uit composities met een kop en een staart, nu schitteren die ditmaal door afwezigheid. Misschien is dat wel logisch met een wijds thema als het grote hiernamaals.
De meeste composities op dit album worden volgespeeld met als basis inderdaad een dampende groove. De drums klinken erg groots maar naar mijn zin net iets te hol. Elke track dendert met de ingezette groove door zonder variatie of afwisseling.
Boutrup kan zijn Hammonds (of digitale equivalenten daarvan) lekker laten scheuren maar vergeet er krachtige melodieën aan toe te voegen. Het enige wat we horen zijn korte motiefjes die vaak worden herhaald met hoegenaamd geen variatie. Verveling ligt dan al snel op de loer.
Wanneer je zo veel op een Hammond rondscheurt liggen namen als Keith Emerson, Jon Lord en Ken Hensley natuurlijk al snel op de route. Zo ook in het Klavierstück Für Freude. Emerson-invloeden, maar nu in het pianospel, echter op gepaste afstand. Iets vergelijkbaars laat zich gelden in het volledig door elektronische toetsen gedragen Inventio. Het nummer lijkt een losse verzameling van toetsenklanken zonder enige muzikale beleving en samenhang. Jammer, gemiste kans, misschien toch nog maar eens goed luisteren naar Alaska van Eddie Jobson op “UK.”
Ich Will Tanzen lijkt een poging tot een komische noot die met zijn Popcorn-achtige klanken en eenzijdige ritme-basis nogal platvloers uitpakt. Ook daar zijn subtielere voorbeelden van te vinden. Wat te denken van The Unorthodox Dancing Lesson van The Flower Kings?
De titeltrack van dit album gaat weer verder op de in track één tot en met vijf ingeslagen weg.
Lars Boutrup weet zijn muziek goed te verpakken in lekker klinkende toetsen. Maar door te veel in dezelfde sounds en grooves te blijven hangen, gaat die muziek al snel vervelen. Het album lijkt dan al snel een showcase van zijn toetsenspel te worden, maar ook daarin ontbreekt de variatie en vooral de grote lijnen.
Reviewed by: Math Lemmen
DPRP: The Great Beyond – Review (NL)
The Netherlands – The Great Beyond
Back in the progressive rock scene of the 70s and early 80s, Patrick Moraz, Rick Wakeman, Duncan MacKay, and other artists recorded some great keyboard dominated rock albums. These types of recordings are more rare these days, which help to peak my interest in Lars Boutrup’s Music for Keyboards. His moniker is not at all misleading because the The Great Beyond is an extravaganza of keyboard playing from start to finish. Heavy emphasis is placed on synthesizers and organ with a sound that leans heavily towards classic era prog.
The album is fully instrumental and musically forceful without drifting into metal territory. Think Emerson/Wakeman style performances driven by heavy synth/bass/drum rhythms. Boutrup’s skills as a keyboardist are well on display, but the focus is on composition and melody rather than musical muscle.
Tracks such as Mr. T, Whatever Mama Said, and Jerry And The Suitcase are great examples of old school progressive rock with a bit of Larry Fast (Synergy) style synth work thrown in. There are also some effective breaks in the form of mellow piano and symphonic songs (Invento, Klavier Stuck Fur Freude).
The Great Beyond is a very enjoyable album for any keyboard aficionado, but also a satisfying listen for anyone who likes good, old fashioned, instrumental prog.
Reviewed by: Patrick McAfee
Backgroundmagazine: The Great Beyond – Review (NL)
The Netherlands – The Great Beyond
Lars Boutrup is a Danish keyboard player. So far he has released three albums as Lars Boutrup’s Music For Keyboards. Music For Keyboards came out in 2005. Followed by The Symphonic Dream in 2011. In 2015 he finally released Small As A Ball.
Now five years after the last album Small As A Ball, Lars Boutrup released his fourth work under the project name Music For Keyboards. Like the predecessors, The Great Beyond also gives you the right dose of instrumental progressive rock mainly performed on the organ. This time around he is accompanied by Niels W. Knudsen on bass and Spike Noir on drums.
How does Boutrup succeed on the new album? There are a lot of pieces that appeal even if the overall impression has some left to give. The skill of the instruments is faultless as are the arrangements, as lovers of symphonic music, here are a number of tracks for that taste. Here you will find both atmospheric parts and melodic pieces. All of the nine compositions are written by Lars Boutrup and are this time around mainly up tempo pieces except for Inventio and Klavier Stück Für Freude.
These are the compositions on which the rhythm section went out for a break. They are probably for me the highlights on the album. Inventio is a great piece of music which sounds like an orchestra but performed on the string synthesizers. What I like most about this tune, is Boutrup’s taste for wide-ranging orchestrations and his ability as a symphonic arranger, he certainly does not lack the ambitions of a classical composer. Anybody who can read the German language knows what Klavier Stück Für Freude means in English. A piano piece for joy translated. Well the title says it all. It’s just a clever classical piano piece, nothing more nothing less. Reminding me a little of the Late Keith Emerson because of the bit of jazzy influences.
As for the other up tempo pieces on the album you could say they are mainly happy tunes to listen to. Some of the titles here also tell you what to expect. For example Ich Will Tanzen is in English I want to dance. And you can mainly dance on up tempo music, right? The best up tempo piece is without doubt the title track. Here Boutrup relies primarily on fat organ and synthesizer sounds and you can hear he is very much inspired by artists such as Keith Emerson or Jon Lord. But also the Dutch keyboard player Rick van der Linden (Trace and Ekseption) might be one of his influences without any doubt.
Even if bombast, spherical elegance and massive themes prevail, the music also has a certain groove and catchy melody, which enable relatively easy access to the music. So the music ticks professionally interpreted and nicely staged in the best keyboard prog manner, usually rather cheerfully.
If you have a soft spot for symphonic keyboard music and if you like Ars Nova, The Nice, Trace, Emerson Lake & Palmer, Ekseption, Gerard to name but a few, this might be your cup of tea. You can certainly try out this release as well, but beware these are only references. Because Lars Boutrup’s Music For Keyboards has certainly a style of his own and is certainly not a copy cat!
Reviewed by: Henri Strik
DPRP: Small as a Ball – Review (NL)
The Netherlands – Small as a Ball
Lars Boutrup is clearly a busy lad. In addition to supplying keyboards for other artists, and collaborating on projects such as Sonic Tool Box, Boutrup has just released his third album under the Lars Boutrup’s Music For Keyboards band name. The first eponymous album came out in 2005, although Boutrup has been active as a musician since 1979. He is, for the second straight release, joined by drummer Fredrik Sunesen and bass player Niels W. Knudsen.
While it might not be the catchiest of monikers – it would be a bugger on a festival poster – he’s obviously hoping that this upbeat music strikes more than a chord or two with progressive fans and keyboard aficionados alike.
It’s obvious from the first notes of this entirely instrumental disc, that the trio can play, and the musicianship is very tight throughout. It also firmly crosses into the progressive genre, with smoother passages followed by more aggressive sections, such as on Back to Horn, which floats along before taking off into heavier territory, before diverting into a more pop vein. Other tracks, such as Will We Dream About the Ball? tread more lightly, setting a brooding, atmospheric, late-night feel before meandering into a more jazzy realm.
Comparisons are tough. There are moments that hint of Anthony Phillips‘ catchy and uncharacteristic 1984 release, music by Jan Hammer or the underrated James Reynolds. Anyone familiar with the Innovative Communication label, and electronic bands in the vein of Mind Over Matter, Software and Megabyte will find much to admire here, although Boutrup’s music is livelier and somewhat heavier and jazzier at times.
Possibly the one exception on offer here is And the Boy Gets a Cigar, which bounces along with a strong melody that wouldn’t have been out of place on Camel‘s Nod and a Wink album, which itself paid more than a passing doff-of-the-cap to early Genesis.
Anyone enthralled by keyboard-led bands will lap up the array of instruments, sounds and musical chops on display. Repeated listens definitely highlight the quality of playing, however, it’s hard to remember any of the melodies. It’s also, very importantly, missing some of the prog traits of variety.
Sure, there are different tempos and sounds, and Boutrup uses his instruments well and appropriately. But there’s a spark missing. There are times when it’s crying out to be changed around a little. For anyone looking for a little more depth, especially from an instrumental album, the sense of how much better this could have been is palpable.
Rating: 6 out of 10
Reviewed by Jim Cornall
Progwereld: Small as a Ball – Review (NL)
The Netherlands – Small as a Ball
“Small As A Ball” is het derde soloalbum van de getalenteerde Deense toetsenist Lars Boutrup. Tijdens het beluisteren van de cd besluit ik dat de recensie die ik ga schrijven een vrij korte zal zijn. Niet dat ik de plaat slecht vind, integendeel, ik ben juist erg gecharmeerd van de toetsenfratsen van de man. Mijn punt is dat het album enorm in het verlengde ligt van z’n voorganger “The Symphonic Dream” uit 2011, waardoor het schrijven van deze recensie onvermijdelijk een herhaling van zetten dreigt te gaan worden.
We zetten een en ander toch maar even op een rijtje. Boutrup is een buitengewoon kundig klavierridder die barst van de ervaring. Zo heeft de man al voor 200 stomme films de muziek gemaakt en tevens timmert hij hard aan de weg met de band Jeruda Music. Op zijn soloalbums gaat hij uit zijn dak in groovy instrumentale muziek die hij volstopt met veel dampende orgelpartijen. Dankzij een gedreven ritmesectie komt deze een beetje over als spacerock, maar in feite is de muziek dat niet,daarvoor staat Boutrup teveel met z’n voeten op aarde. Toch komt de term Spacerock niet zo maar uit de lucht vallen. Je hoort namelijk veel herhalingen en weinig sfeerwisselingen. Voor zover het algemene plaatje.
Een groot verschil met het eerdere werk is dat “Small As A Ball” een stuk transparanter klinkt. Boutrup plamuurt de boel zogezegd minder dicht met strings. Hier profiteren zinderende nummers als Metro Cheme en Back To Horn enorm van en ook het progressieve Will We Dream About The Ball komt goed uit de verf. Op het album hoor je regelmatig een prettige melodie zoals in And The Boy Gets A Sigar en daarom is het jammer dat de cd met Story Harp een beetje slap afsluit.
Lars Boutrup gaat de wereld met “Small As A Ball” niet veroveren, maar ik heb ook absoluut niet het idee dat de plaat met die insteek is gemaakt. Ik heb er dan ook vrede mee dat het album in het verlengde ligt van zijn voorgangers. Niks meer en niks minder.
Reviewed by Dick van der Heijde
Background Magazine: The Symphonic Dream – Review (NL)
The Netherlands – The Symphonic Dream
Lars Boutrup was involved with or played in bands like Simcess, Big Bang, Evil Masquerade, Supernova, Baby Electric, Cleemann and Juruda Music. Just like me, you’re probably not impressed since you’ve never heard of these bands before. I surely haven’t either. So without too much hope and faith I put on this record … and I was blown away by Boutrup’s music.
Imagine Keith Emerson who got a sex change so that she could now play in Ars Nova or something like that.
Or take Larse Larsson’s Weaveworld and let Oliver Wakeman sabotage the keyboards while Jean Michel Jarre watches from a distance. You get my drift?
Fast forward to track 7, Eddy Will Not Be Ready and you will experience seven minutes of glorious bombastic keyboard violence.
The music is propelled foreward by the addition of a drummer and two bass-players which is a very good move from Lars Boutrup as the symphonic sounds of his synths get a nice rhythm and never degrade to new age; far from it.
Every song flows and meanders through a fast flowing stream, no rapids, no blockages, just streaming and streaming and streaming … out of my speakers, time after time.
Reviewed by André de Waal (edited by Peter Willemsen)
